archiwalne wpisy

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Wybrane zagadnienia, red. W. Brejnak, W. Woźniak, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej i Nauk Społecznych, Łódź 2010, ss. 163

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Wybrane zagadnienia, red. W. Brejnak, W. Woźniak, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej i Nauk Społecznych, Łódź 2010, ss. 163.

Recenzowana książka, jest dziełem zbiorowym, zredagowanym przez Wojciecha Brejnaka i ks. Waldemara Woźniaka. Dedykowana jest wybitnemu profesorowi Janowi Szałańskiemu, który poświęcił się badaniom psychologicznym w sektorze resocjalizacji. Warto w tym miejscu podkreślić związek, jaki zachodzi między dorobkiem naukowym Pana Profesora a tytułem niniejszej publikacji. Redaktorzy, odpowiedzialni m.in.. za układ i strukturę recenzowanego dzieła, świetnie uwypuklili bardzo istotną kwestię, że zagrożony młody człowiek potrzebuje zarówno szczególnej pomocy psychologicznej (diagnoza), jak i pedagogicznej (rewychowanie, readaptacja społeczna, reintegracja społeczna, resocjalizacja).

Praca składa się z pięciu części. Oto ich tytuły: I. Problemy diagnozy i pomocy psychologiczno-pedagogicznej; II. Z doświadczeń poradni; III. Polemiki i dyskusje o integracji; IV. Integracja – szkolne doświadczenia; V. Integracja – studencki punkt widzenia. Przyjęty układ konsekwentnie i na wielu płaszczyznach rozwija główny problem sformułowany w tytule książki. Została też zauważona bardzo istotna kwestia, że pomoc psychologiczno-pedagogiczna ma być udzielana nie tylko dzieciom, ale również rodzicom i wychowawcom.

Sięgając do recenzowanej publikacji, czytelnik ma możliwość zapoznania się z różnymi problemami związanymi z udzielaniem pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz poznania działalności poradni na terenie całego kraju. Działalność poszczególnych placówek jest niejednokrotnie innowacyjna. W tym względzie, uwagę zwracają również teksty autorstwa dwóch studentek, z których jedna jest osobą niepełnosprawną. Książka, w znacznej części dotyczy wychowania i nauczania integracyjnego, i wychodzi naprzeciw potrzebie większego dostrzegania w naszym społeczeństwie ludzi niepełnosprawnych, włączania ich w toczące się życie, pokazywania ich wartości do pełnego rozwoju tzw. ludzi zdrowych.

Szczególną uwagę, moim zdaniem, należy zwrócić na artykuły, autorstwa – J. Plachy, Z. Lekiewicza, W. Brejnaka, K.J. Zabłockiego i ks. W. Woźniaka. Artykuł autorstwa dr. J. Plachy (Instytut Psychologii UKSW) dotyczy optymalizacji procesu uczenia się i rozwoju, zawiera wiele praktycznych wskazówek dydaktyczno-wychowawczych oraz podkreśla, że nie można zaniedbywać uczenia się i rozwoju poprzez współpracę z innymi. W procesie uczenia się bardzo przydatne mogą okazać się metody erotematyczne, czyli pytające, poszukujące.

Doktor Z. Lekiewicz (Wyższa Szkoła Liderów Społecznych i Mediów w Brwinowie) ukazuje kłopoty z pomiarem inteligencji, wynikające m.in. z istnienia wielu typów inteligencji: logiczno-matematycznej, werbalno-językowej, wizualno-przestrzennej, motoryczno-ruchowej, interpersonalnej, intrapersonalnej, muzyczno-rytmicznej.

Niezmiernie pożyteczna jest treść artykułu W. Brejnaka (Instytut Psychologii UKSW), odnosząca się do problematyki dojrzałości szkolnej, którą stanowią – dojrzałość fizyczna, intelektualna, emocjonalno-społeczna, dojrzałość do nauki czytania i pisania, do nauki matematyki. Artykuł ten wskazuje też na ryzyko dysleksji oraz zawiera dziewięć wskazań dla rodziców i wychowawców, traktujących o efektywnym kształtowaniu dojrzałości szkolnej.

Profesor dr hab. K.J. Zabłocki (Instytut Psychologii UKSW) prezentuje opinie i oceny odnośnie do nauczania i wychowania integracyjnego. W procesach tych winno się zawsze uwzględniać rodzaj niepełnosprawności – sensoryczną, fizyczną, psychiczną, złożoną. Nie można zapominać, że efektywność edukacji osób z niepełnosprawnością, wiąże się z ich potrzebami psychiczno-społecznymi, a nie tylko z typem i stopniem niepełnosprawności.

Ksiądz dr Waldemar Woźniak (Instytut Psychologii UKSW) wskazuje na strukturę społeczną w szkole integracyjnej, którą stanowią: dzieci niepełnosprawne, wychowawcy oraz dzieci w pełni sprawne. Środkowym ogniwem tej triady jest wychowawca, który winien stać się animatorem dwustronnej komunikacji – między światem ludzi niepełnosprawnych a światem ludzi w pełni sprawnych i odwrotnie. Komunikacja ta winna doprowadzić do stworzenia naturalnego systemu psycho-
-profilaktycznego, obejmującego obie grupy uczniów, aby ich członkowie, posiedli umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach – w tym radzenia sobie z agresją innych ludzi oraz odporność na pokusy uzależnień.

Książka, może być adresowana do szerokiej grupy odbiorców – nie tylko do psychologów i pedagogów, ale również do przedstawicieli innych dyscyplin naukowych i zawodów, którzy pracują z młodzieżą, w tym do duszpasterzy, katechetów i nauczycieli religii.

Recenzowana książka zasługuje na jednoznaczne i pozytywne wyróżnienie. Prezentowane ujęcia w wielu miejscach wręcz zaskakują nowością. Podkreślić też trzeba, że w sposób umiejętny została powiązana naukowość i bardzo praktyczny charakter publikacji.

 

ks. prof. UKSW dr hab. Stanisław Dziekoński,
Wydział Teologiczny UKSW

Comments are closed.