- Usłyszmy ten krzyk łódzkiej katedry! Tak pięknej, tak cudownej, tak niezwykłej katedry. Ona dzisiaj każdego z nas pyta - żyjesz swoim Chrztem? Słowo przebiło ci się przez uszy? Czy Słowo zmusiło cię, wezwało cię do oczyszczenia? Poddałeś się mocy Krzyżma? Wy wszyscy jesteście Kościołem – w Duchu i Prawdzie – tzn. we wspólnocie - w Kościele, który Duch gromadzi, zbiera, a przychodząc tu stajecie się jednym ciałem. – mówił abp Ryś.
Dokładnie 15 października 1922 roku ówczesny biskup łódzki – ksiądz biskup Wincenty Tymieniecki - dokonał konsekracji katedry pw. św. Stanisława Kostki w Łodzi. Dziś - w 100. rocznicę tamtych wydarzeń - w samo południe odbyła się uroczysta Msza Święta dziękczynna za dar konsekracji Matki wszystkich świątyń Archidiecezji Łódzkiej.
Liturgii przewodniczył i homilię wygłosił abp Grzegorz Ryś – metropolita łódzki. Obecni byli: ksiądz arcybiskup senior Władysław Ziółek, bp Ireneusz Pękalski, bp Marek Marczak, księża diecezjalni i zakonni, siostry zakonne, alumni łódzkich seminariów oraz parafianie parafii archikatedralnej.
We wstępie do Eucharystii ksiądz prałat Ireneusz Kulesza – proboszcz łódzkiej katedry – przybliżył historię świątyni oraz wskazał na najważniejsze wydarzenia, które miały miejsce w czasie minionych 100 lat.
Metropolita łódzki – w homilii - wskazując na obrzęd konsekracji świątyni powiedział między innymi – wszystkie znaki jakie się na ten obrzęd składają pokazują analogię konsekracji kościoła do Chrztu świętego. Konsekrowana świątynia jest wielkim znakiem zapytania – dla wszystkich, którzy do niej wchodzą- czy ty żyjesz własnym Chrztem? Ktoś, kto jest obecny na konsekracji kościoła musi zadać sobie pytanie o jakość Chrztu we własnym życiu. Jeśli tego pytania sobie nie zadał, to zachowuje się jakby był na jakimś przedstawieniu w teatrze. Te znaki w żaden sposób go nie dotknęły. Nie zadały mu pytań najistotniejszych. Jak śledzimy ten obrzęd konsekracji to najistotniejsze momenty w nich to – poświecenie świątyni wodą święconą – tak jak człowiek jest obmywany we Chrzcie, a potem drugi istotny moment – to moment namaszczenia ołtarza, namaszczenia ścian – tak jak człowiek jest namaszczany we Chrzcie. – podkreślił hierarcha.
- Ta katedra konsekrowana 100 lat temu pyta nas dzisiaj – jesteście czyści, od wody chrzcielnej? Znacie tę oczyszczająca siłę Chrztu? Czy ta woda chrzcielna, która w was jest nie pozwala wam żyć w grzechu? Potem ta – konsekrowana 100 lat temu świątynia pyta nas: żyjesz swoim namaszczeniem chrzcielnym? Masz w sobie tę potrójną godność – królewską, kapłańską, prorocką? Co możesz powiedzieć konkretnego o sobie odpowiadając na pytanie: czym się wyraża twoje kapłaństwo chrzcielne, czym się wyraża się twoje bycie prorokiem? Znasz swoja królewską godność? – pytał zebranych metropolita łódzki.
zobacz także: Krótka historia katedry św. Stanisława Kostki w Łodzi w 100 –lecie konsekracji
Po homilii arcybiskup Grzegorz zachęcił zebranych do wyznania wiary w formie przewidzianej podczas celebracji Wigilii Paschalnej – by świętując uroczystość 100-lecia konsekracji katedry, przypomnieć sobie swój własny chrzest, swoją własną konsekrację dla Boga.
Kamień węgielny pod budowę kościoła św. Stanisława Kostki poświęcił 16 VI 1901 r. abp Wincenty Chościak Popiel. W 1909 r. ukończono mury świątyni. Kościół św. Stanisława Kostki został wzniesiony wg projektu łódzkiej spółki „Wende i Zarske”, z pewną korektą architektów: Sławomira Dziekońskiego z Warszawy oraz Józefa Odrzywolskiego z Krakowa. W 1922 r. bp Wincenty Tymieniecki wraz z kard. Aleksandrem Kakowskim dokonał konsekracji kościoła. Zwieńczenie wieży w 1927 r., wg projektu Józefa Kabana. W latach 1935–1936 wybudowano kryptę w podziemiach katedry. 9 XI 1941 r. gestapo ograbiło katedrę z wszelkich kosztowności i szat liturgicznych i zamieniło ją na składy wojskowe. Po 17 II 1945 r. usunięto zniszczenia i odrestaurowano główny ołtarz (1946 r.). 11 V 1971 r. spłonął dach katedry. Natychmiast przystąpiono do dźwigania świątyni z ruin. 16 XII 1972 r. otwarto ponownie dla wiernych drzwi katedry. W 1974 r. zainstalowano nowe organy na małym chórze. W 1975 r. zostały wykonane nowe witraże. W 1977 r. położono posadzkę granitową i stopnie granitowe przed prezbiterium oraz sprowadzono na duży chór 55-głosowe organy firmy L. Eisenbarth z NRF. Wyposażono prezbiterium w ołtarz soborowy i stalle kanonickie.
