Milczenie

Katecheza liturgiczna nr 56 (niedziela 15 marca): „Sacrum silentium” – święte milczenie -jest integralną częścią każdej liturgii. Ob¬ok czynnego uczestnictwa w liturgii, czyli świadomego wykonywania aklamacji, odpo¬wiedzi, psalmów, pieśni, a także czynności i gestów, wyrazem aktywnego uczestnictwa jest również „pełne czci milczenie” [KL 30]. Jest ono przepisane w czasie Mszy świętej w wielu miejscach. (1) Milczenie na początku aktu pokuty pomaga uświadomić sobie własną grzeszność i umożliwia uznanie swej winy wobec Boga i drugiego człowieka. Jest to czas łaski i wielkiego błogosławieństwa, gdyż mamy możliwość i szansę zatrzymania się i uznania swojej grzeszności i nędzy, by następnie przybliżyć się do ojcowskiego serca i doświadczyć Jego miłości. (2) W chwili ciszy po wezwaniu „Módlmy się”, każdy może sformułować swoją osobistą intencję, z którą przyszedł na Mszę świętą. Te prośby kapłan następnie zbiera i przedstawia Bogu Ojcu w imię Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. Stąd wygłaszana modlitwa nosi tradycyjną nazwę „kolekta”. Zachowanie krótkiego mil¬czenia po czytaniach i homilii pozwala najpierw zrozumieć to, co jest czytane; następnie przyjąć to z wiarą; aby w końcu odnieść do siebie. Potrzebny jest czas na odpowiedź Bo¬gu: „oto jestem”, tak jak czyniła to Maryja, która zawsze słuchała, przyjmowała i zacho¬wywała w sercu, to co mówił Jej Syn. (4) Pełne czci milczenie towarzyszy Przeistoczeniu -jest to bezsłowna modlitwa uwielbienia, która jest odpowiedzią na rzeczywistą obecność Chrystusa pośród swoich wiernych. (5) Przygotowanie do przyjęcia Komunii św. również odbywa się w milczącej modlitwie, przepełnionej pragnieniem zjednoczenia się z Chrystu¬sem. Można zachować chwilę ciszy także po Komunii świętej, aby wierni „wychwalali Boga w sercu i modlili się do Niego”. Uczymy się wtedy „powiązania” przyjętej Komunii świętej z codziennym życiem, aby Msza św., w której uczestniczymy przynosiła w na¬szym życiu konkretne owoce. (6) „Godne pochwały jest zachowanie milczenia w kościele, w zakrystii i w przylegających do niej pomieszczeniach już przed rozpoczęciem celebracji – aby wszyscy pobożnie i godnie przygotowali się do sprawowania świętych czynności” [OWMR 45]. „Sacrum silentium” – święta cisza – należy do uprzywilejowanych form ję¬zyka liturgicznego i świadczy o aktywności i dynamiczności modlitwy w czasie liturgii.