Błogosławieństwo i rozesłanie

Katecheza liturgiczna nr 54 (niedziela, 1 marca 2015 r.): Liturgię Eucharystyczną kończy się błogosławieństwem, które można śpiewać lub recytować. Celebrans rozkładając ręce wypowiada najpierw wezwanie „Pan z wami”, na które zgromadzeni odpowiadają „I z duchem twoim”. Następnie czyniąc znak krzyża celebrujący wypowiada formułę trynitarną „Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty”. Zgromadzeni odpowiadają „Amen”. W znaku błogosławieństwa wyraża się misterium paschalne Chrystusa, któremu towarzyszy wezwanie Trzech Osób Trójcy Świętej. Znak krzyża uczyniony na końcu zgromadzenia eucharystycznego przybliża uczestnikom misterium Chrystusowego zbawienia i daje możliwość przeżywania tego misterium pośród codziennych zdarzeń przypominając o przynależności do wspólnoty ludu Bożego.
W niektórych dniach i okolicznościach celebrujący może stosować błogosławieństwo uroczyste albo modlitwę nad ludem. Rozpoczyna się ono wezwaniem wypowiadanym przez kapłana lub diakona „Pochylcie głowy na błogosławieństwo” a następnie celebrans trzymając ręce wyciągnięte nad wiernymi wypowiada trzy wezwania, po których za każdym razem następuje aklamacja wiernych „Amen”. Po trzecim wezwaniu i odpowiedzi celebrujący wypowiada formułę trynitarną. Mszał Rzymski dla diecezji polskich proponuje 26 uroczystych błogosławieństw i 26 modlitw nad ludem.
Uroczyste błogosławieństwa swoją tradycją sięgają starożytności chrześcijańskiej. W czasach średniowiecza powstały całe zbiory formuł błogosławieństw, które za swą podstawę miały błogosławieństwo kapłańskie Starego Testamentu (Lb 6, 22-26). Większa część obecnych formuł uroczystych błogosławieństw pochodzi z Sakramentarza Gregoriańskiego a pozostałe stanowią współczesną kompozycję.
Dla biskupa celebrującego Eucharystię zarezerwowane jest specjalne błogosławieństwo pontyfikalne. Rozpoczyna się ono wezwaniem „Niech imię Pańskie będzie błogosławione”. Odpowiedź zebranych brzmi „Teraz i na wieki”. Następuje drugie wezwanie „Wspomożenie nasze w imieniu Pana”, na które wierni odpowiadają, „Który stworzył niebo i ziemię”. Oba teksty są biblijne i wyjęte z psalmów (Ps 113 (112), 2; Ps 124(123), 8). Po tych wezwaniach i odpowiedziach biskup wypowiada formułę trynitarną jak kapłan, ale błogosławi trzykrotnym znakiem krzyża.
Po błogosławieństwie następuje odesłanie ludu. Diakon lub gdy on jest nieobecny sam celebrans śpiewa lub wypowiada słowa: „Idźcie w pokoju Chrystusa”, a wierni odpowiadają „Bogu niech będą dzięki”. Polski tekst odbiega od wersji łacińskiej. Missale Romanum przewiduje w tym miejscu słowa: „Ite, missa est” oraz odpowiedź: „Deo gratias”. Odpowiedź zebranych wiernych „Bogu niech będą dzięki” jest ostatnim słowem wspólnoty eucharystycznej. Wychodzimy z kościoła do codziennych spraw wdzięczni Bogu za spotkanie z Nim i za Jego dary.