Katecheza „Ogłoszenia”

Katecheza liturgiczna nr 53 (niedziela, 22 lutego 2015 r.):
Historia liturgii uczy nas, że ogłoszenia miały miejsce w różnych momentach celebrowanej Eucharystii. Przed reformą liturgiczną Soboru Watykańskiego II umieszczano je bezpośrednio przed lub po kazaniu. Nie wydaje się jednak, aby te miejsca były właściwe dla przekazywania wiernym takich informacji. Starożytna praktyka, do której wraca Nowy Mszał rzymski
każe umieścić ogłoszenia parafialne w obrzędach zakończenia mszy św. W Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego czytamy: „Do obrzędów zakończenia należą:
a) krótkie ogłoszenia, jeśli są konieczne;
b) kapłańskie pozdrowienie i błogosławieństwo, które w pewnych dniach i okolicznościach może być ujęte w postaci modlitwy nad ludem albo w innym bardziej uroczystym sformułowaniu;
c) odesłanie ludu przez diakona lub kapłana, aby każdy wrócił do swoich dobrych czynów, wielbiąc i błogosławiąc Boga;
d) ucałowanie ołtarza przez kapłana i diakona, następnie głęboki ukłon w stronę ołtarza, wykonany przez kapłana, diakona i innych usługujących”.

Widzimy, że obrzędy zakończenia mają swoją strukturę nieco podobną do obrzędów wprowadzających. Swoje miejsce znajdują w nich ogłoszenia. Przedmiot ogłoszeń zależy od poszczególnych okoliczności i powinien dotyczyć aktualnych spraw z życia wspólnoty parafialnej lub też określonej grupy wiernych zgromadzonych na Eucharystii. Wspólnota eucharystyczna na wzór rodziny zgromadzonej przy wspólnym stole informuje się o podejmowanych czy realizowanych przedsięwzięciach związanych czy to z rozwojem duchowym wiernych, czy aktualnymi sprawami materialnymi parafii. Stąd też ton ogłoszeń powinien być rodzinny, ciepły, wynikający z ducha zgromadzenia. Można powiedzieć, że ogłoszenia powinny integrować zgromadzonych wokół bieżących, aktualnych spraw i angażować do podejmowania działań dla dobra wspólnoty. Zwłaszcza, jeśli ogłoszenia są długie, powinny być umieszczane również w gablotach parafialnych czy na stronie internetowej parafii.

Przed rozesłaniem zgromadzenia liturgicznego zanim jego uczestnicy powrócą do swych codziennych zajęć celebrans może zamknąć całą akcję liturgiczną tak zwanym słowem kończącym. Jest to krótkie podsumowanie przeżytych wspólnie podczas sprawowanej Ofiary treści teologicznych. Zwłaszcza w mszach z udziałem dzieci potrzeba jest, aby powtórzyć i utrwalić usłyszane treści. Celebrujący Eucharystię ma to uczynić w krótkich słowach ukazując związek tego, co dane nam było przeżyć na liturgii z codziennością. Słowa kończące mają być duchową zachętą, aby treści przeżytego sakramentu znalazły zastosowanie w praktyce życia.