Rys historyczny

Kościół Matki Boskiej Anielskiej w Łodzi, a zwłaszcza dom zakonny, były w tak opłakanym stanie, że wymagały albo generalnego remontu, albo w ogóle nowej budowy od fundamentów. Ponieważ władze państwowe nie zezwalały ani na jedno, ani na drugie, powstała myśl, aby poszukać w Łodzi na osiedliny innego miejsca. Penetrując nowe dzielnice miasta franciszkanie zwrócili uwagę na duży plac w osiedlu Łódź-Dąbrowa, gdzie o założenie parafii zabiegał już biskup Michał Klepacz, a jego starania kontynuował biskup Józef Rozwadowski, śląc każdego roku, od 1956, pisma do władz miejskich o zezwolenie na budowę kościoła, kwitowane każdorazowo negatywną odpowiedzią. Długie i żmudne starania naszej prowincji zyskały poparcie arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego, sekretarza Episkopatu Polski, tak więc Kapituła Prowincjalna, obradująca w czerwcu 1980 roku, poparła jednogłośnie w tajnym głosowaniu wniosek, aby zabiegać jednocześnie o zezwolenie na budowę w tym osiedlu kościoła i domu zakonnego.

Dnia 29 stycznia 1981 roku prowincjał otrzymał wymagane pozwolenie i tegoż dnia wpisano do Księgi wieczystej pod numerem 25223 akt własności na działkę o łącznej powierzchni 99 arów, 44 m kwadratowych. W miesiąc później otrzymano lokalizację na kościół i klasztor. Bp Józef Rozwadowski dekretem z dnia 12 czerwca 1981 roku erygował nową parafię pod wezwaniem św. Maksymiliana Kolbego, a jej administrację powierzył na stałe zakonowi. Z dniem ogłoszenia dekretu rozpoczęto prowadzenie duszpasterstwa.

Teren parafii wydzielono z czterech sąsiednich: Św. Anny, MB Anielskiej, Przemienienia Pańskiego i Św. Wojciecha; liczba wiernych sięgała 60 tys. W dniu 13 czerwca 1981 roku poświęcony został plac pod budowę nowej świątyni, a już nazajutrz odprawiono pierwszą niedzielną Mszę świętą przy polowym ołtarzu.

Budowa kościoła to sprawa długiego czasu, trzeba więc było postawić tymczasowe obiekty: kaplicę i dom zakonny oraz sale katechetyczne. Na sąsiedniej, wydzierżawionej od Urzędu Miasta Łodzi posesji przy ul. Tatrzańskiej 111, w oparciu o wymogi prawa budowlanego, to jest na trwałych fundamentach z wszystkimi połączeniami miejskimi: gaz, woda ciepła i zimna oraz centralne ogrzewanie, rozpoczęto prace w sierpniu, a już 8 grudnia kaplica z całym zapleczem została uroczyście poświęcona.

Przybyła nowa baza pokoju i sprawiedliwości – tak określił konsekrowane miejscy bp Władysław Ziółek.

Tydzień wcześniej, 1 grudnia 1981, prowincjał dokonał kanonicznego założenia domu zakonnego pod tym samym tytułem św. Maksymiliana Kolbego. Pierwszym gwardianem został o. Ludwik Bartoszak, który najpierw poszukiwał odpowiedniego miejsca, potem prowadził starania o jego pozyskanie, a także o zezwolenie na budowę, wreszcie kierował samą budową.

Ogłoszony przez Kurię Prowincjalną przy współpracy Stowarzyszenia Architektów Polskich konkurs na projekt ośrodka zakonno-parafialnego wraz z kościołem, przyniósł pięć prac zespołowych. Komisja konkursowa w dniu 14 listopada 1981 roku wybrała projekt zespołu kierowanego przez architekta Witolda Millo. Kamień węgielny wyjęty z grobu św. Piotra Apostoła i pobłogosławiony 13 października 1981 roku przez papieża Jana Pawła II, został wmurowany w pięć lat po rozpoczęciu budowy,15 czerwca 1986 roku.

1 października 1989 roku dekretem abp łódzkiego Władysława Ziółka podzielono naszą parafię, wydzielając z niej nową parafię pw. Trójcy Przenajświętszej. 3 grudnia 1995 roku ks. abp Władysław Ziółek poświęcił kościół górny i dzwony. Dnia 22 października 2000 roku miała miejsce konsekracja kościoła.

• 1981 – 1989 – Proboszczem został o. Ludwik Bartoszczak.
• 1989 – 2000 – Proboszczem został o. Feliks Mechecki.
• 2000 – 2004 – Proboszczem został o. Marek Iwański.
•  07.01.2001 Parafia otrzymuje z Niepokalanowa relikwie Św. Maksymiliana
  13.06.2004 Proboszczem został mianowany o. Sławomir Denderski
  26.03-02.04.2006 Misje parafialne wygłosił o. Jan Nowacki, dominikanin.
  09.05. 2008 Nowy proboszcz o. Mariusz Słowik
  czerwiec 2009 Przeprowadzka do klasztoru przy kościele św. Maksymiliana
  06.09. 2009 J.E.Ks. Bp. Adam Lepa poświęcił nowy klasztor i część duszpasterską