Kolor szat liturgicznych

Katecheza liturgiczna nr 59 (Niedziela, 26 kwietnia 2015 r.
Wielość i rozmaitość czynności liturgicznych wyraża się w bogactwie, różnorodności i kolorze szat liturgicznych. Kolorystyka szat ma na celu wyrażenie na zewnątrz charakteru sprawowanych misteriów wiary. W liturgii Kościoła wprowadzenie różnych kolorów szat opierało się na ich powszechnie znanej i przyjmowanej wymowie symbolicznej.
Pierwsze ślady reguł liturgicznych odnoszących się do kolorów, pochodzą z IX wieku. Na początku XIII wieku papież Innocenty III podał dokładny kanon kolorów liturgicznych, potwierdzony później oficjalnie przez Mszał Trydencki. Kanon ten z niewielkimi zmianami przyjęła także reforma po Soborze Watykańskim II.
Kolor biały symbolizuje czystość, niewinność, radość i światło oraz nastrój świąteczny. Szat liturgicznych koloru białego używa się:
w Oficjach i Mszach Okresu Wielkanocnego i Narodzenia Pańskiego,
w święta i wspomnienia Chrystusa Pana z wyjątkiem tych, które dotyczą Jego
Męki,
w święta i wspomnienia Najświętszej Maryi Panny,
Świętych Aniołów,
Świętych – którzy nie byli męczennikami,
w uroczystość Wszystkich Świętych (l listopada),
św. Jana Chrzciciela (24 czerwca),
w święta św. Jana Ewangelisty (27 grudnia),
Katedry św. Piotra (22 lutego)
i Nawrócenia św. Pawła (25 stycznia).
Kolor czerwony jest znakiem walki i krwi, męczeństwa, jak również ognistych języków, w postaci, których Duch Świętych zstąpił na apostołów w Wieczerniku. Szat liturgicznych koloru czerwonego używa się w niedzielę Męki Pańskiej w Wielki Piątek, w niedzielę Zesłania Ducha Świętego, w Mszach ku czci Męki Pańskiej, w główne święta Apostołów i Ewangelistów oraz dni Świętych Męczenników.
Kolor zielony symbolizuje nadzieję, młodość, sprawiedliwość oraz odrodzenie. Szat tego koloru używa się w niedziele i dni powszednie Okresu Zwykłego.
Kolor fioletowy wskazuje na oczekiwanie na spotkanie z Jezusem i na ducha pokuty. Symbolizuje również żałobę oraz godność (np. strój biskupa czy prałata). Używany jest podczas Adwentu, w Wielkim Poście i w liturgii za zmarłych.
Kolor czarny oznacza żałobę i pokutę. Może być używany we wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych (2 listopada) i podczas Mszy pogrzebowych osób dorosłych.
Kolor różowy podkreśla radość z bliskości Pana i przerwę w dyscyplinie pokutnej. Używany jedynie w trzecią niedziele Adwentu (niedziela Gaudete) i czwartą niedziele Wielkiego Postu (niedziela Laetare).
Kolor złoty jest używany wymiennie – zastępuje wszystkie inne kolory
liturgiczne, poza fioletowym i czarnym. Ponadto stosowany jest w czasie
najważniejszych, uroczystych celebracji. Kolor złoty symbolizuje, bowiem
bogactwo i honor.