Obrzęd pokoju

Katecheza liturgiczna nr 46 (niedziela, 4 stycznia 2015):  Nieprzypadkowo tuż przed przyjęciem Komunii świętej w strukturze Mszy świętej pojawia się obrzęd pokoju, „w którym Kościół prosi o pokój i jedność dla siebie samego i dla całej ludzkiej rodziny” (OWMR 82). Znak pokoju uświadamia nam, że do stołu Pańskiego możemy przystąpić tylko wtedy, gdy jesteśmy jednego serca, gdy porzucamy wszelkie spory i podajemy sobie ręce na zgodę. Nie może istnieć bowiem pełna komunia z Bogiem bez prawdziwej jedności z naszymi braćmi i siostrami. W obrzędzie pokoju możemy wyodrębnić trzy etapy. Na początku kapłan przypomina ewangeliczną scenę pożegnania Jezusa z Apostołami, w której Zbawiciel przekazuje im życzenie pokoju. Nie możemy interpretować pokoju Chrystusowego jedynie w kategoriach czysto ziemskich, jako braku wojny czy kłótni, ale przede wszystkim należy w nim widzieć rzeczywistość zbawczą. Dar pokoju, jakim obdarza Wcielony Syn Boży swoich uczniów wypływa z Jego misterium paschalnego i jest nośnikiem zbawienia. Drugą fazę w omawianym obrzędzie stanowi życzenie, z jakim celebrans zwraca się do wiernych: „Pokój Pański niech zawsze będzie z wami”. Uczestnicy Mszy świętej odwzajemniają to życzenie słowami: „I z duchem twoim”. W tym momencie pokój pochodzący od Chrystusa  napełnia nasze serca radością i nadzieją, ponieważ kto staje się jego spadkobiercą, ten nie musi się trwożyć i lękać, gdyż Pan jest z nim. Trzecim elementem obrzędu pokoju jest jego przekazanie, które powinno mieć miejsce w gronie najbliżej stojących osób, bez przemieszczania się po kościele. O sposobie przekazania znaku pokoju decydują poszczególne Konferencje Episkopatów. Biskupi polscy postanowili, iż u nas „znakiem pokoju jest ukłon w stronę najbliżej stojących uczestników Mszy świętej lub podanie im ręki”. Gest ten wykonujemy w milczeniu bądź wypowiadamy słowa: „Pokój Pański niech zawsze będzie z tobą” albo „Pokój z tobą”, na co przyjmujący odpowiada: „Amen”. Nie wolno używać formuły: „Pokój nam wszystkim”. Przekazanie sobie znaku pokoju nie może zakłócać przebiegu liturgii. Kapłan może przekazać znak pokoju usługującym, zawsze jednak pozostając w prezbiterium. Obrzęd pokoju nie powinien być okazją do składania sobie życzeń czy kondolencji. Nie chodzi tu o mechaniczne przekazanie samego znaku, choć i on jest ważny, ale o to, aby dar pokoju wziąć od Chrystusa i tym darem w codziennym życiu dzielić się z innymi.