Parafia Świętej Anny w Łodzi

RYS HISTORYCZNY
Data erygowania: 29 XII 1909 r.
(abp Wincenty Teofil Chościak Popiel; dekret wszedł w życie 1 I 1910 r.)

Historia budowy kościoła i jego architektura:
Kamień węgielny pod kościół poświęcił 24 V 1904 r. abp Wincenty Teofil Chościak Popiel. Właściciel młyna parowego i cegielni, Józef Meisner, ofiarował plac pod budowę kościoła i potrzebną ilość cegły i wapna. Kościół w stylu neoromańskim. Plany i kosztorys sporządził inż. Paweł Rübensham. Świątynia jednonawowa, o powierzchni 640 m2, zbudowana z cegły prasówki. Nawa zakończona pięciobocznym prezbiterium, do którego przylegają dwie zakrystie z chórami nad nimi. Główne wejście z przedsionkiem od strony zachodniej i dwa wejścia boczne z mniejszymi przedsionkami – od strony południowej i północnej, wieża o wysokości 26 m pokryta blachą miedzianą. Zakończenie budowy w grudniu 1905 r., poświęcony 10 XII 1905 r. przez ks. Karola Szmidla, proboszcza parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi.

Wyposażenie kościoła:
Rodzina łódzkich przemysłowców, Edward i Matylda Herbstowie, ofiarowała na budowę kościoła sumę 20 tys. rubli. Herbstowie pokryli też koszty budowy wieży, 3 dzwonów, zegara wieżowego, schodów na chór oraz posadzki mozaikowej w kościele. Ksiądz Wacław Wyrzykowski z pomocą wiernych wyposażył kościół w ołtarze – główny i 2 boczne z drewna dębowego. W ołtarzu głównym jest umieszczona naturalnej wielkości figura Pana Jezusa z otwartym sercem, rzeźbioną w drewnie i malowaną – wykonaną przez Wincentego Bogaczyka. Figurę zasłania obraz przedstawiający św. Annę, namalowany przez Kazimierza Alchimowicza. U szczytu ołtarza obraz Boga Ojca tegoż autora i rzeźba Ducha Świętego w postaci gołębicy. Po obu stronach na wysokości obrazu Boga Ojca, stoją figury aniołów, wykonane w drewnie i malowane. Poniżej – na wysokości głównego obrazu z obu stron, figury naturalnej wielkości przedstawiające biskupów – św. Wojciecha i św. Stanisława, rzeźbione w drewnie i malowane, autorzy nie znani.
W 1935 r. kościół został gruntownie odrestaurowany, otrzymał 8 witraży w oknach i 2 witraże ze szkła zwykłego, pokrytego dekoracją utrwalaną termicznie, oraz 2 witraże ze szkła antycznego w oknach za głównym ołtarzem. Odnowiono wszystkie ołtarze i figury, założono drzwi wewnętrzne, zakupiono nową chrzcielnicę kamienną z miedzianym przykryciem.
W latach 1967–1968 zainstalowano centralne ogrzewanie, wymieniono posadzkę.
W 1969 r. ufundowano katafalk wysuwany spod posadzki kościoła o napędzie elektrycznym.
W 1971 r. dobudowano dwie zakrystie, a w 1982 r. – ustawiono stylowe tabernakulum. W latach 1983–1984 przeprowadzono renowację ołtarzy, ambony, chóru, organów i gotyckich konfesjonałów, zainstalowano 4 żyrandole z mosiądzu. W 1991 r. wewnętrzne ściany kościoła i obu zakrystii obudowano świerkową boazerią i ławkami przy tych ścianach, a w 1998 r. wymieniono wszystkie podesty przy ołtarzach.
W 1998 r. wymieniono deskowanie dachu i pokryto blachą miedzianą. W 1999 r. dokonano renowacji fundamentów i wykonano opaskę cementową wokół kościoła, a od strony południowej przy wejściu do kruchty wykonano podjazd dla niepełnosprawnych.
W 2000 r. ocieplono strop kościoła wełną mineralną o grubości 200 mm.
W 2002 r. wymieniono okna i rozety w kościele (z wyjątkiem okien w ścianie ołarzowej), odmalowano kościół i odnowiono ołtarz oraz poddano renowacji elementy drewiane wnętrza.
W latach 2003–2005 zamontowano witraże ze szkła antycznego w oknach i rozetach.

Ulice należące do parafii

Brzechwy, Chełmska, Częstochowska, Folwark, Gołębia, Kaszyńskiego, Księży Młyn, Łęczycka – nr 1/3, 5/7 i 2–64/66, Łowicka, Milionowa – 41–121, Morcinka, Nieszawska, Ozorkowska – 5/7–29/31, Piwnika, Podgórna – 2–30, Poznańska – 53, 56, 58, Przędzalniana – 49–149/155 i 60–114/122, Przybyszewskiego – 54–138 i 107–239, Rawska, Roweckiego-Grota – 8–28 i 9–21, Senatorska – 44–72, Skierniewicka, Śmigłego-Rydza – 24/26–40 i 1–31, Tatrzańska – 2–74/76 i 5–55/57, Tymienieckiego – 30–68, Wacława, Wandurskiego – 6–10, Wilcza, Zapadła, Zawodowa