Urodził się 19 marca 1871 roku w Piotrkowie Trybunalskim. W 1891 roku wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie, a 6 stycznia 1895 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Jesienią 1895 roku został przeniesiony do parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi. 28 grudnia 1909 roku arcybiskup Chościak-Popiel mianował go proboszczem nowo erygowanej parafii świętego Stanisława Kostki w Łodzi. Został dziekanem dekanatu łódzkiego i rozpoczął budowę kościoła, który za kilka lat stał się katedrą.
W czasie I wojny światowej pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Niesienia Pomocy Biednym, wokół którego skupiali się duchowni różnych wyznań. Przewodniczącym Komitetu był pastor Rudolf Gundlach, a w skład zarządu wchodzili jeszcze inni księża Kościoła rzymsko-katolickiego: ks. Edward Wojtczak i ks. Ignacy Cyrański.
Ksiądz Tymieniecki utworzył też Towarzystwo Schronisk imienia św. Stanisława Kostki. Przez całą wojnę opiekowało się ono ubogimi, łódzkimi dziećmi. Ksiądz Tymieniecki był również pełnomocnikiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa na miasto Łódź i wiceprzewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa na województwo łódzkie w 1920 roku.
Od czasu powołania diecezji łódzkiej, 10 grudnia 1920 roku, pełnił funkcję wikariusza generalnego. Bullą papieską z 11 kwietnia 1921 roku, został powołany na pierwszego biskupa diecezjalnego diecezji łódzkiej. Sakrę biskupią przyjął 29 czerwca 1921 roku, z rąk kard. Aleksandra Kakowskiego. Zorganizował kurię, seminarium duchowne, sąd kościelny oraz kapitułę katedralną. Rozwinął działalność charytatywną i oświatową wśród robotników. 2 maja 1923 roku bp Wincenty Tymieniecki został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 10 sierpnia 1934 w Łodzi.
Księża Kościoła rzymsko-katolickiego w Łodzi angażowali się również w prace Głównego Komitetu Obywatelskiego (GKO), który powstał po ewakuacji władz rosyjskich. Zastępował on administrację miejską do czasu wkroczenia władz niemieckich. GKO Zajmował się m.in.: zaprowiantowaniem miasta, robotami publicznymi, szkolnictwem, bezpieczeństwem publicznym, finansami miejskimi oraz niesieniem pomocy biednym. W skład Głównego Komitetu Obywatelskiego wszedł dziekan dekanatu łódzkiego, ks. Henryk Przeździecki, ówczesny proboszcz parafii św. Józefa. Działalność GKO formalnie zakończyła się 30 czerwca 1915 roku.
Duchowni katoliccy pracowali również w sekcjach Komitetu Obywatelskiego Niesienia Pomocy Biednym:
Opałowej (ks. prał. Wacław Wyrzykowski),
Bezdomnych (ks. prał. Wincenty Tymieniecki),
Pożyczkowo-Bezprocentowej (ks. Witold Nadolski),
Zagonków (ks. prał. Wincenty Tymieniecki, ks. Roman Malinowski),
Na czele Komitetu Tanich Kuchen stał ks. Henryk Przeździecki. W skład komitetu weszli także księża: Walerian Olesiński, Dominik Kaczyński i Adam Wyrębowski. Księża zaangażowani byli także w prace w poszczególnych dzielnicach, na które podzielone zostało miasto i stali na czele lub byli zastępcami przewodniczących komitetów kierujących działaniami społecznymi w dzielnicach.
opracowanie: ks. Mieczysław Różański, Tomasz Kopytowski