Oznaką władzy pasterskiej każdego z biskupów jest pastorał, tj. ozdobna laska o ślimakowatym zakończeniu, zwanym krzywaśnią. Zadaniem powołanego na urząd biskupa, jest bycie pasterzem dla powierzonych swojej pieczy owiec. Pastorał, obok mitry, pierścienia i krzyża pektoralnego, jest zewnętrznym wyrazem władzy pasterskiej, jaką w imieniu Ojca Świętego, pełni biskup na terenie swojej diecezji.
W wielu diecezjach przyjął się zwyczaj, że gdy zostaje mianowany nowy ordynariusz, podczas ingresu, tj. wprowadzenia biskupa do kościoła katedralnego, obecny w czasie uroczystości Nuncjusz Apostolski, w imieniu Papieża przekazuje nominatowi najstarszy z pastorałów, jaki jest na terenie diecezji. To symbol ciągłości i przekazania władzy nad daną wspólnotą wiernych. Taki zwyczaj obecny jest w Krakowie, Poznaniu, a także w Łowiczu.
-Kiedy przyszedłem do archidiecezji łódzkiej, w czasie ingresu otrzymałem w darze od księży pastorał oraz mitrę. Znając zwyczaj poznański, zapytałem nawet kiedyś moich współpracowników - czy w naszej diecezji jest pastorał bp. Tymienieckiego? - pierwszego biskupa diecezji łódzkiej. Nie było go w muzeum diecezjalnym, a i na moje pytanie, nikt nie potrafił mi odpowiedzieć. - mówił abp Jędraszewski, podczas spotkania z klerykami w auli WSD w Łodzi.
Jako że po śmierci, każdy biskup chowany jest w mitrze, bez pastorału, wiadomo było, że gdzieś ta oznaka władzy biskupiej musi się znajdować, jednak jego poszukiwania spełzły na niczym. Jedną z hipotez była ta, że dużym prawdopodobieństwem było zaginięcie pastorału w czasie zawieruchy wojennej, kiedy to łódzka katedra została przez Niemców zamieniona na magazyn, budynek seminaryjny znajdujący się tuż za nią - wysiedlony i obrabowany, a rezydencja biskupia i budynki kurialne, przeszły pod zarząd gestapo.
Późnogotycka Kolegiata Łaska została wybudowana dzięki wielkim staraniom, zaangażowaniu i funduszom prymasa Jana Łaskiego, który konsekrował tę świątynię w październiku 1515 roku. Wyjątkowość tego kościoła, została doceniona poprzez wyniesienia go w tym samym roku do godności kolegiaty i ustanowienia dla niej trzech prałatów i sześciu kanoników. Prymas Łaski wyposażył też tę świątynię fundując cenne naczynia liturgiczne, bogato zdobione szaty, sprzęty kościelne oraz księgi liturgiczne. Od 1531 roku, dzięki bulli papieża Klemensa VII, prepozyt łaski, otrzymał tytuł infułata, a przy tym przywilej używania szat biskupich, poświęcania i konsekrowania kościołów, mianowania kanoników, dysponował też szerokimi uprawnieniami sądowniczymi. Niezwykłym przywilejem było obdarzenie go władzą rozgrzeszenia z cenzur biskupich. Stąd wiadomo, że infułaci łascy używali zarówno mitry, pastorału, krzyża pektoralnego jak i pierścienia. Prawdopodobnie te insygnia były w użyciu do 1905 roku, kiedy to papież Pius X na mocy listu apostolskiego Inter multiplices wprowadził ograniczenie insygniów zawężając je tylko do prostej białej mitry i krzyża. Dlatego też dotychczasowe insygnia łaskie, trafiły do muzeum kolegiackiego.
Po rozmowie z metropolitą łódzkim, ks. Szczepanik pojechał do Łasku i sprawdził, czy pozyskane przez niego informacje, mają pokrycie w rzeczywistości. Istotnie w muzeum kolegiaty p.w. Niepokalanego Poczęcia N.M.P. i św. Michała Archanioła w Łasku, znajdował się XVIII wieczny złocony pastorał infułatów łaskich. Pastorał ten został przewieziony do kurii biskupiej, a następnie przekazany do renowacji.
W ostatnim dniu urzędowania metropolity łódzkiego Marka Jędraszewskiego w kurii biskupiej, tj w piątek 20 stycznia br., ks. Tomasz Bartczak, ekonom AŁ, zaprezentował odrestaurowany, historyczny i zabytkowy pastorał infułatów łaskich oraz biskupa Wincentego Tymienieckiego, pierwszego biskupa diecezji łódzkiej.
- Bardzo bym chciał, aby ten pastorał był użyty podczas ingresu nowego metropolity łódzkiego do archikatedry. – mówił abp Jędraszewski, kiedy oglądał odnowiony symbol władzy biskupiej.
Podczas ingresu ks. bpa Grzegorza Rysia, archidiecezja łódzka dołączy do tych diecezji, w których w sposób symboliczny zostaje zachowana ciągłość od pierwszego ordynariusza po obecnego, przekazując najstarszy, odnaleziony pastorał – symbol władzy pasterskiej.