„W obecnym momencie historycznym, gdy rodzina jest przedmiotem ataków ze strony licznych sił, które chciałyby ją zniszczyć lub przynajmniej zniekształcić, Kościół jest świadom tego, że dobro społeczeństwa i jego własne związane jest z dobrem rodziny, czuje silniej i w sposób bardziej wiążący swoje posłannictwo głoszenia wszystkim zamysłu Bożego dotyczącego małżeństwa i rodziny, zapewniając im pełną żywotność, rozwój ludzki i chrześcijański oraz przyczyniając się w ten sposób do odnowy społeczeństwa i Ludu Bożego” (FC 3). Tak pisał święty już Jan Paweł II w Adhortacji apostolskiej Familiaris consortio, ogłoszonej 22 listopada 1981 roku w uroczystość Chrystusa Króla. Adhortacja ta była swoistym ukoronowaniem Synodu z 1980 roku poświęconego rodzinie.
Od tamtej adhortacji i od przekazania zawartych w niej słów upłynęły 33 lata. Rodzina, jak się wydaje, jest obecnie jeszcze bardziej niż wtedy zagrożona. Dlatego też jesienią tego roku odbędzie się Nadzwyczajny Synod Biskupów po raz kolejny poświęcony właśnie rodzinie. Jak bardzo ten temat leży Ojcu Świętemu Franciszkowi na sercu, świadczą następujące słowa, jakie skierował on w lutym bieżącego roku do polskich biskupów przebywających w Rzymie z wizytą ad limina Apostolorum: „Przede wszystkim w sferze zwyczajnego duszpasterstwa chciałbym skoncentrować waszą uwagę na rodzinie, «podstawowej komórce społeczeństwa», miejscu, gdzie człowiek uczy się współżycia w różnorodności i przynależności do innych oraz gdzie rodzice przekazują dzieciom wiarę” (Adhort. apost. Evangelii gaudium, 66). Dziś małżeństwo często jest uważane za jakąś formę uczuciowej gratyfikacji, którą można ustanowić w jakikolwiek sposób oraz zmienić zależnie od wrażliwości każdego (por. tamże). Niestety wizja ta ma również wpływ na mentalność chrześcijan, powodując łatwość uciekania się do rozwodu lub faktycznej separacji. Duszpasterze wezwani są do postawienia sobie pytania, w jaki sposób pomóc tym, którzy żyją w tej sytuacji, aby nie czuli się wykluczeni z Bożego miłosierdzia, z braterskiej miłości innych chrześcijan i z troski Kościoła o ich zbawienie; nad tym, w jaki sposób pomóc im, żeby nie porzucili wiary i wychowywali swoje dzieci w pełni doświadczenia chrześcijańskiego. Z drugiej strony trzeba postawić sobie pytanie, jak udoskonalić przygotowanie młodych do małżeństwa, tak aby mogli coraz bardziej odkrywać piękno tej więzi, która – mocno oparta na miłości i odpowiedzialności – może pokonać próby, trudności, egoizmy przez wzajemne przebaczenie, naprawiając to, co grozi rozbiciem i nie popadając w pułapkę mentalności odrzucenia. Trzeba postawić sobie pytanie, w jaki sposób pomóc rodzinom żyć i docenić zarówno chwile radości, jak i chwile bólu i słabości”.
Te pytania i te zadania, jakie przed polskimi biskupami postawił Ojciec Święty Franciszek, stawiamy sobie dzisiaj my wszyscy, uczestnicy kolejnej Pielgrzymki Rodzin Archidiecezji Łódzkiej do pabianickiego Sanktuarium św. Maksymiliana Marii Kolbego. Równocześnie prosimy Dobrego Boga, aby polskie rodziny wiernie trwały przy Bożym zamyśle odnośnie do małżeństwa i do rodziny.
Drodzy Siostry i Bracia!
Na początku tego eucharystycznego spotkania pragnę bardzo serdecznie przywitać najpierw głównego celebransa naszej pielgrzymkowej uroczystości, Jego Ekscelencję Księdza Biskupa Jana Wątrobę, Biskupa Rzeszowskiego, który w ramach Konferencji Episkopatu Polski jest przewodniczącym Rady do Spraw Rodziny. Tak się składa, że w roku ubiegłym mogliśmy gościć na naszej Pielgrzymce księdza biskupa Kazimierza Górnego, który wówczas był też biskupem rzeszowskim i który również pełnił w ramach Konferencji Episkopatu Polski funkcję przewodniczącego Rady do Spraw Rodziny. Dziękujemy Ci, Księże Biskupie, za Twoją obecność i za tak piękną kontynuację dzieła swego wielkiego Poprzednika. Witamy Cię bardzo serdecznie.
Witam serdecznie także przybyłych na naszą pielgrzymkę Ich Ekscelencje Księży Arcybiskupów Władysława Ziółka i Janusza Bolonka, jak również Księży Biskupów Pomocniczych Archidiecezji Łódzkiej Adama Lepę i Ireneusza Pękalskiego.
Witam Kapłanów, gospodarzy dzisiejszej uroczystości z ks. prałatem Ryszardem Olszewskim oraz ks. prałatem Stanisławem Kaniewskim, Dyrektorem Centrum Służbie Rodzinie.
Witam serdecznie wszystkie osoby życia konsekrowanego oraz Was, Drodzy Siostry i Bracia, przybyłych tutaj z różnych stron Archidiecezji Łódzkiej. Witam szczególnie gorąco małżonków, którzy w tym roku obchodzą jubileusze swojego małżeństwa. Bardzo serdecznie pozdrawiam i witam przedstawicieli mediów, zwłaszcza dziennikarzy Radia Niepokalanów, które transmituje naszą uroczystość.
Drodzy Siostry i Bracia!
Niech nasza wspólnota będzie zjednoczona w modlitwie zanoszonej do Ojca, w Chrystusie i przez Chrystusa, mocą Ducha Świętego, i niech uprasza za przyczyną św. Maksymiliana Marii Kolbego, patrona tego pabianickiego Sanktuarium, dla wszystkich rodzin naszej Ojczyzny, a także dla rodzin Archidiecezji Łódzkiej miłość, łaskę i pokój.