- Przeżywamy dziś trzecią niedzielę adwentu – Gaudete – radujcie się! Przystąpmy do tego, który jest źródłem naszej radości i na progu tej Eucharystii odrzućmy to wszystko, co nam tę radość odbiera! – mówił abp Ryś rozpoczynając poranną Mszę świętą transmitowaną on-line z kaplicy domu biskupów łódzkich.
Komentując dzisiejszą liturgię słowa arcybiskup Grzegorz powiedział między innymi: - Radujcie się zawsze w Panu to nie przykazanie, ale wskazówka dla tych, którzy mają świadomość jak niebezpieczną rzeczą w życiu człowieka jest smutek! Kościół starożytny miał tego pełną świadomość. W pierwotnym zestawieniu grzechów głównych, a było ich nie siedem, a osiem – ósmym był smutek. Grzechy główne są grzechami, z których rodzą się inne – dlatego nazywamy je głównymi. Człowiek, który ma tego świadomość, rozgląda się jak przełamać ten stan. W zaleceniu Pawła jest to: radujcie się zawsze w Panu, bo w nim jest owo „zawsze”! – podkreślił kaznodzieja.
- Prośmy dziś Pana Jezusa, by w sytuacjach trudnych, w których płaczemy, w których jesteśmy cierpiący, by uchronił nas od pokusy myślenia, że Go przy nas nie ma! To będzie źródło rzeczywistego załamania! – apelował łódzki pasterz.
Przywołując ewangelię arcybiskup zwrócił uwagę, że źródłem naszego smutku jest myślenie o sobie w ten sposób – kim to ja nie jestem! Takie skupienie na sobie, i za kogo powinni mnie uważać – może powodować smutek! – dodał.
Przed błogosławieństwem kończącym liturgię celebrans wraz z uczestnikami liturgii odmówił modlitwę jubileuszową przygotowaną przez arcybiskupa Grzegorza na 100-lecie Diecezji Łódzkiej.
Modlitwa JUBILEUSZOWA
Panie Jezu,
Ty, który niegdyś przyszedłeś do „swoich” w Nazarecie,
by im ogłosić „Rok łaski”.
Wierzymy, że DZISIAJ z tym samym darem Roku Łaski przychodzisz do nas
– Twoich Sióstr i Braci w Kościele łódzkim.
Uwielbiamy Cię i błogosławimy za to, że i DZIŚ, tak jak wtedy,
Posłany przez Ojca, Namaszczony Duchem Świętym przychodzisz:
– by przepowiadać Dobrą Nowinę ubogim,
– by leczyć ludzi o złamanych sercach,
– by przywracać wzrok niewidomym,
– by więźniom i pozbawionym nadziei ogłaszać wolność.
Prosimy,
obudź w nas prawdziwe i głębokie pragnienie przyjęcia tych darów.
Rozbudź w nas więc najpierw głód Ewangelii.
Otwieraj dla niej nasze dusze i serca, umysły i decyzje;
otwieraj dla niej nasze plany i marzenia:
o naszym życiu osobistym, rodzinnym, społecznym i kościelnym.
Niech ten Święty Rok będzie dla każdej i każdego z nas
– i dla nas wspólnie –
czasem słuchania Słowa i budowania na Słowie.
Daj nam wraz z Tobą zanieść słowo i czyn Dobrej Nowiny ubogim.
Objaw nam Miłość!
Ty jesteś Miłością!
Dotknij nią wszystkie serca złamane.
Ulecz nią każdą ranę każdego serca:
naszego i naszych bliźnich;
tych, których zraniliśmy i tych, którzy nas zranili.
Miłosierny Samarytaninie,
naucz nas dostrzegać i opatrywać rany ludzi pobitych przez zło;
wykorzeń z nas zimną obojętność i skutecznie nas zatrzymaj,
gdy uciekamy od odpowiedzialności.
Ulecz również nasze oczy!
Przywróć nam wzrok wiary!
Otwórz nam oczy na Twoją codzienną i intensywną bliskość
w sakramentach Kościoła, zwłaszcza w Eucharystii.
Pozwól nam wszystko widzieć tak, jak Ty widzisz!
Daj nam wszędzie widzieć najpierw DOBRO.
I rozpoznawać w nim Twarz Boga
– „Jedynego, który JEST DOBRY”.
Naucz nas też właściwie – to znaczy po Twojemu – reagować,
kiedy widzimy zło.
Broń nas przed osądzaniem innych i przed faryzejskim zgorszeniem;
naucz – gdy trzeba – upominać i reagować z miłością.
Zachowaj nas od pokusy taniego wścibstwa i pustej ciekawości. Ochroń nas także przed takim wzrokiem innych.
Miłosierny Zbawicielu,
wejrzyj wreszcie na nasze pragnienie wolności.
„Wyzwól nas ku wolności!”.
Wyzwól nas, zwłaszcza wtedy
gdy nie potrafimy się przyznać do naszego zniewolenia,
albo gdy uznaliśmy je za nieodwracalne
– gdy straciliśmy chęć walki o wolność,
a z nią także nadzieję i sens życia.
Rozerwij kajdany naszych grzechów i nałogów,
nienawiści i braku przebaczenia,
uwikłania w struktury zła i niegodziwe układy.
Daj nam „trwać w nauce Twojej,
a poznamy prawdę i prawda nas wyzwoli”.
O to wszystko prosimy
– dla siebie samych, i dla całego naszego Kościoła łódzkiego.
Niech to będzie w naszym życiu TWÓJ ROK, o Panie!
Niech to będzie Święty Twój i nasz JUBILEUSZ.
Niech z jego łaski
narodzą się wszystkie następne lata naszego życia i aktywności
– świętość zwyczajna i powszednia – nasza i naszego Kościoła.
Amen.