Papież przypomniał, że św. Grzegorz (504-604) pochodził ze znamienitej rzymskiej rodziny arystokratycznej, z której pochodziło dwóch papieży: Feliks III oraz Agapit. Mając 30 lat był pretorem Rzymu. Po dwóch latach zrezygnował z tej funkcji, wycofał się z działalności publicznej, a w swoim domu założył klasztor. W 576 r. otrzymał święcenia diakonatu. Papież Pelagiusz II mianował go wysłannikiem Kościoła katolickiego na dworze cesarza Konstantynopola. Po powrocie do Rzymu został wybrany papieżem w 590 r.
Do największych zasług św. Grzegorza należy m.in. jego zaangażowanie na rzecz pokojowych relacji z Longobardami, którzy w czasie jego panowania zajmowali północne Włochy. Benedykt XVI zwrócił także uwagę na bliskie relacje z bawarską księżniczką Teodolindą, którą papież wspierał w ewangelizacji Longobardów. "Św. Grzegorz był zanurzony w Bogu. Często mówił o pragnieniu Boga. Dzięki temu był bliski wszystkim ludziom potrzebującym. Był w ciężkich czasach człowiekiem, który umiał dawać nadzieje i przynosić pokój. Pokazywał, gdzie leżą prawdziwe źródła pokoju, skąd pochodzi prawdziwa nadzieja i dlatego jest przewodnikiem dla nas, w naszych dzisiejszych czasach" – powiedział Benedykt XVI.
Św. Grzegorz zmarł w 604 r. Po śmierci nazwano go "Konsulem Boga". Słowa te zostały wyryte na jego nagrobku w Bazylice św. Piotra.
Po odczytaniu katechezy papież pozdrowił pielgrzymów w kilku językach. Zwracając się do Polaków powiedział: "Witam pielgrzymów z Polski. Pozdrawiam szczególnie obecnych tu neoprezbiterów. Wdzięczni Bogu za dar kapłaństwa, wiernie głoście Ewangelię, sprawujcie sakramenty, podejmujecie posługę uświęcania siebie i innych. Pojutrze, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, będziemy obchodzili dzień modlitw o świętość kapłanów. Wszystkich zachęcam do gorącej modlitwy w tej intencji. Niech wam Bóg błogosławi!"
Streszczenie papieskiej katechezy po polsku odczytał ks. prałat Paweł Ptasznik: „W dzisiejszej katechezie Ojciec Święty przedstawił sylwetkę św. Grzegorza papieża. Urodził się on w Rzymie około roku 540 w rodzinie patrycjuszów rzymskich Gordiana i Sylwii. Kościół czci ich oboje jako świętych. To oni zapewnili Grzegorzowi solidną formację chrześcijańską i wykształcenie. Wpływ na jego duchowość miały również siostry Gordiana, święta Farsylia i święta Emiliana. W młodym wieku rozpoczął karierę administracyjną, która doprowadziła go do stanowiska prefekta Rzymu, czyli cesarskiego namiestnika w tym mieście. Pełnił tę funkcję z wielkim oddaniem i mądrością. Zrezygnował jednak z kariery politycznej, aby zostać mnichem. Papież Pelagiusz II zamianował go diakonem Kościoła rzymskiego i uczynił go swoim apokryzariuszem, czyli ambasadorem na dworze cesarza wschodniorzymskiego w Konstantynopolu. Jego zadaniem było zażegnanie kontrowersji monofizyckiej i uzyskanie cesarskiego wsparcia w opanowaniu ekspansji Longobardów. Następnie papież Pelagiusz odwołał go do Rzymu i ustanowił swoim osobistym sekretarzem. Gdy papież zmarł w 590 roku, na jego miejsce lud, senat i kler rzymski jednogłośnie wybrał właśnie Grzegorza. Choć mocno wzbraniał się przed tym wyborem, przyjął go jako wezwanie Opatrzności. Jako papież odznaczał się skutecznością w administrowaniu Kościołem w duchu sprawiedliwości i miłosierdzia, wielką troską o potrzeby biednych i pełną mądrości dyplomacją, którą łączył z krzewieniem Ewangelii. Jego mediacje z Longobardami i Bizancjum doprowadziły do pokoju i do umocnienia chrześcijaństwa. Zmarł w roku 604. Tradycja nadała mu przydomek wielki.”