Św. Wojciech, biskup i męczennik, urodził się około 956 roku w Libicach
na terenie Czech. Pochodził z możnego rodu Sławników. Podczas bierzomowania
otrzymał imię Adalbert i, poza Polską, znany jest pod tym imieniem w innych
krajach chrześcijańskich. Po odbytych studiach otrzymał święcenia kapłańskie
i wkrótce potem został mianowany biskupem Pragi. Niepokoje w kraju zmusiły go
do opuszczenia Czech. Okersowo przebywał w Rzymie, gdzie za pozwoleniem papieża
Jana XV wstąpił do zakonu benedyktynów. Zamierzał tam osiąść jako mnich,
gdyż bardziej odpowadało mu życie w ascezie zakonnej i pokornej służbie bliźnim,
niż splendor biskupi. Po kilku latach na polecenie władz kościelnych wrócił do Pragi.
Przystąpił do intensywnej pracy pasterskiej, zmierzającej do ożywienia życia religijnego.
Wrzenie w kraju i krwawe rozgrywki między możnymi rodami zmusiły Wojciecha do ponownego
udania się do Rzymu. Bez pomocy cesarza Ottona III nie miał możliwości powrotu do Pragi.
Gdy cesarz zwlekał, postanowił za zgodą papieża poświęcić się pracy mistycznej.
Nawiązał bliski i przyjazny kontakt z dworem Bolesława Chrobrego. Z tego dworu wyruszył
na ostatnią wyprawę do Prus, która zakończyła się jego męczeństwem dnia 23 kwietnia 997 roku.
Chrobry wykupił ciało z rąk Prusów i złożył je uroczyście w Gnieźnie. W dwa kata oóźniej
papież Sylwester II wpisał męczennika Wojciecha do katalogu świętych. W roku tysiącznym
odbył się u grobu św. Wojciecha, z udziałem króla Bolesława Chrobrego i cesarza Ottona III,
słynny zjazd, na którym uroczyście ogłoszona pierwszą strukturę organizacyjną Kościoła w Polsce
ustanowioną przez papieża, w skład której weszły: metropolia w Gnieźnie oraz diecezje w Krakowie,
Wrocławiu i Kołobrzegu. Św. Wojciech należy do bardzo popularnych świętych w kraju. Wraz z Matką Bożą,
Królową Polski (3 maja) i św. Stanisławem biskupem (8 maja) należy do głównych patronów naszej Ojczyzny.
MODLITWA
Boże, Ty umacniasz nasz naród w wyznawaniu Twego imienia przez nauczanie i chwalebne męczeństwo świętego Wojciecha, biskupa; spraw, prosimy, aby ten, który na ziemi głosił naszym przodkom wiarę, wstawiał się za nami w niebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
