Szkoła we wspólnocie z rodziną i Kościołem to przesłanie ostatniej, 74. Ogólnopolskiej Pielgrzymki Nauczycieli i Wychowawców na Jasną Górę, które towarzyszy nam w tegorocznych spotkaniach duszpasterskich nauczycieli. Nawiązuje ono do hasła programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce Kościół naszym domem.
  Pierwszą i najważniejszą wspólnotą, w której wychowanie ma swój początek i główny nurt, jest rodzina. W niej młody człowiek powinien otrzymać najważniejszy dar, jakim jest miłość. Ona umożliwia mu odkrywanie jego własnej wielkości i godności, a także uczy nawiązywania właściwych relacji z innymi.
  Chrześcijańska rodzina jest "domowym Kościołem". Kościół jest więc obecny w niej od początku całego procesu formacji człowieka. Szkoła natomiast pojawia się w określonym czasie rozwoju młodego człowieka, ale odtąd staje się jednym z najważniejszych środowisk wychowawczych. Szkoła wchodząc w życie młodego człowieka wpływa na jego relacje z rodziną i Kościołem. Szczególnie tam, gdzie rodzina przeżywa wewnętrzne trudności i kryzysy, jakość szkoły staje się jeszcze bardziej istotna, a ta kształtowana jest przede wszystkim przez nauczycieli i wychowawców.
  Wzajemne wsparcie i współdziałanie szkoły, rodziny i Kościoła stanowi bardzo ważny czynnik w wy-chowaniu. Wiemy jednak, że w wielu przypadkach te instytucje nie umieją stworzyć wspólnoty połączonej świadomością swojej misji wychowawczej wobec dziecka. Wiele jest przyczyn, dla których trudno nauczycielom nawiązać współpracę z rodzicami, wiele okoliczności działa też przeciwko dobrym kontaktom szkoły z Kościołem. Nie chcę przez to powiedzieć, że takich dobrych relacji nie ma. Jednak jest ich zbyt mało. Należy dołożyć wszelkich starań, żeby dobre relacje szkoły, rodziny i Kościoła budowały właściwą atmosferę wychowawczą.
  W uroczystość Narodzenia Pańskiego pochylamy się nad niezwykłą tajemnicą, którą wyznajemy w jednej z kolęd, śpiewając w niej słowa św. Jana Ewangelisty: Słowo Ciałem się stało i zamieszkało między nami. W osobie Syna Bożego wszechmocny i nieogarniony Bóg stał się jednym z nas, aby uczynić nas swoimi dziećmi i podzielić się z nami swoim życiem.
  W dniach Bożego Narodzenia wszystkim ludziom dobrej woli, a nie tylko wierzącym, katolikom, udziela się duch betlejemskiej radości. Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Zamieszkało w naszym domu, zamieszkało w naszej rodzinie, zamieszkało w naszej szkole, zamieszkało w naszej parafii, zamieszkało w naszej Archidiecezji. Radują się wszyscy, którzy na Chrystusa czekali: ubodzy i bogaci, prości i uczeni, świeccy i duchowni, uczniowie i nauczyciele, kobiety i mężczyźni, dzieci i dorośli. Ta radość sprawia, że patrzymy na Kościół w perspektywie rozradowanej wspólnoty, a nie instytucji, która spełnia wobec określonych ludzi swoje powinności. W dniach Bożego Narodzenia uświadamiamy sobie na nowo, że na podstawowym fundamencie komunii z Bogiem możemy budować chrześcijańskie relacje z bliźnimi. Od doświadczenia bliskości Boga trzeba przechodzić ku doświadczeniu bliskości człowieka.
  Wszyscy mamy na świeżo w pamięci przeżycia związane z beatyfikacją naszego wielkiego rodaka Jana Pawła II. Dlatego często wracamy do Jego nauczania. Błogosławiony Papież - Polak powiedział między innymi o Bożym Narodzeniu, że Jezus rodzi się dla ludzkości poszukującej wolności i pokoju. Rodzi się dla każdego człowieka udręczonego grzechem, potrzebującego zbawienia i spragnionego nadziei. Od Niego polscy nauczyciele usłyszeli kilka razy, że cały proces wychowawczy to: dom, szkoła i Kościół. Żywię nadzieję, że tegoroczne spotkanie opłatkowe nauczycieli i wychowawców Łódzkiej Oświaty przysłuży się budowaniu dobrych relacji rodziny, szkoły i Kościoła.