Historia Diakonii Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji nie jest długa - wiąże się z początkiem kadencji Joli i Zdziśka Marszałków jako pary diecezjalnej. Dostrzegając potrzebę powstania takiej diakonii, zaproponowali jednocześnie posługę nam.

Pomysłem Joli i Zdziśka było dotarcie zwłaszcza do tych wspólnot parafialnych, w których nie ma jeszcze kręgów Domowego Kościoła. Ewangelizacja prowadzona przez małżeństwa z ruchu jest - oprócz dzielenia się swoją drogą do Pana - jednocześnie dzieleniem się bogactwem charyzmatu. Obecność małżeństw przeżywających głęboko swoją wiarę i traktujących sakrament małżeństwa jako szczególne miejsce udzielania się dobrego Boga, jest czytelnym znakiem dla wszystkich rodzin parafii - zwłaszcza obecnie - w dobie walki sił antychrześcijańskich z tradycyjną rodziną i prowadzonej permanentnej antyewangelizacji. Owoce posługi ewangelizacji znane są samemu Bogu, który jest jedynym sprawcą dobra, materialnymi znakami dokonującego się dobra jest m.in. zainteresowanie naszym ruchem osób z parafii w których głoszone były świadectwa, zgłaszanie się małżeństw chętnych do wstąpienia do ruchu, czy wreszcie powstawanie nowych kręgów - których kilka zawiązało się w ciągu ostatnich lat.

Zdając sobie sprawę że istnienie w danej parafii kręgów Domowego Kościoła powinno być integralną częścią pracy duszpasterskiej parafii, próbujemy nawiązywać kontakty z księżmi proboszczami tych parafii gdzie nie ma kręgów DK. Do księży proboszczów został rozesłany list podpisany przez parę diecezjalną i księdza moderatora diecezjalnego, zawierający podstawowe informacje o ruchu i jego miejscu w kościele powszechnym.
W liście do księży proboszczów czytamy m.in.
Zarówno kapłani zaangażowani w posługę dla małżeństw jak i świeccy dają często wyraz swojej dojrzałości duchowej, służąc lokalnej wspólnocie Kościoła zgodnie z posiadanymi charyzmatami. Konkretne inicjatywy podejmowane w parafiach przez osoby należące do naszego Ruchu to na przykład: ubogacanie niedzielnej liturgii (czytania, komentarze, modlitwa wiernych, oprawa muzyczna), poradnictwo rodzinne, prowadzenie spotkań modlitewnych i formacyjnych, dyżury na adoracjach, organizowanie zabaw bezalkoholowych, „niedziele świadectw”.
Gorącym orędownikiem Ruchu Światło-Życie był umiłowany Ojciec Święty
Jan Paweł II, czemu często dawał świadectwo. Przemawiając na Błoniach Krakowskich 8 czerwca 1997 powiedział m.in.: „Uczestniczyłem w doświadczeniu Oaz Żywego Kościoła jako biskup, i uczestniczyłem całym sercem. Wielokrotnie odwiedzałem grupy oazowe odprawiające rekolekcje w różnych miejscach archidiecezji. Radowałem się każdym spotkaniem, zwłaszcza w okresie wakacyjnym, w letnich miesiącach. Odwiedzałem oazy w różnych miejscach krakowskiej archidiecezji, a także broniłem ruchu oazowego przed zagrożeniami (...). Wszyscy o tym wiedzieli - zarówno kapłani, jak sama młodzież - że kardynał z Krakowa jest z nimi, że ich popiera, wspomaga i gotów bronić w razie zagrożenia. W 1973 roku zawierzyłem dzieło oazy Niepokalanej Matce Kościoła.”

Dziękujemy serdecznie wszystkim rodzinom, które w jakikolwiek sposób włączają się w posługę w Diakonii Świadecta i Ewangelizacji - Bóg zapłać.
Prosimy jednocześnie o dalszą aktywność w przyszłości. Dzielmy się z innymi małżeństwami skarbami, którymi Pan darmo nas obdarzył. Może zwłaszcza w naszym otoczeniu, w pracy, w sąsiedztwie są małżeństwa z którymi moglibyśmy podzielić się naszą wiarą?

Z Bogiem

dodano: 25.05.2008 r.

Charyzmat ewangelizacji w pełni ukazał się jako charyzmat naszego Ruchu w drugiej połowie lat 70-tych XX wieku. Pojawił się wówczas nowy program formacyjny oparty na ewangelizacji. Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki stwierdził wtedy, że posługa ewangelizacyjna Ruchu Światło-Życie powinna realizować się zarówno „ad intra”, czyli w ramach programu deuterokatechumenalnego opartego o zasadę ewangelizacji, jak i w wymiarze „ad extra”, poprzez różne inicjatywy ewangelizacyjne podejmowane przez oazowiczów wobec osób, które nie przyjęły jeszcze Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Ostatecznie liczne inicjatywy ewangelizacyjne naszego Ruchu przybrały formę planu „Ad Christum Redemptorem".

Kilka myśli na temat ewangelizacji Sługi Bożego ksiądza Franciszka Blachnickiego:

"Szczególną służbą i szczególnym charyzmatem naszego Ruchu
w ramach Kościoła w Polsce ma być ewangelizacja; mamy stać się ruchem ewangelizacyjnym i zaczynem ewangelizacji. Mamy dążyć do tego, żeby zaszczepić tę dynamikę ewangelizacyjną Kościołowi w Polsce"

"Ludzie są dzisiaj naprawdę spragnieni Boga, są sfrustrowani, zawiedzeni przez różnych pseudowybawicieli, stoją wobec problemów nierozwiązanych i dlatego są przygotowani na przyjęcie prawdziwego zbawienia, prawdziwego Boga"

" W dziedzinie rozwoju i przekazu nowego życia obowiązuje (...) prawo, które jest odpowiednikiem powszechnie obowiązującego w świecie bytów żywych prawa mówiącego, że życie może powstawać tylko z życia. Oznacza to, w zastosowaniu do sytuacji Oazy Nowego Życia, że tylko ci, którzy posiadają w sobie nowe życie, mogą być narzędziem jego przekazywania innym."

"Ewangelizacja jest naturalną konsekwencją i owocem realizacji programu formacyjnego Ruchu, a zarazem jedyną weryfikacją i sprawdzianem autentyzmu tej formacji."

"Chodzi o to żeby wszystkie grupy oazowe, w miarę dojrzewania, przekształcały się w zespoły ewangelizacyjne. Musimy być świadomi tego, że wspólnota oazowa, która nie stała się jeszcze wspólnotą ewangelizacyjną, zatrzymała się na drodze swego rozwoju i nie postępuje naprzód."

Wskazówki - drogowskazy na drodze ewangelizacji -
wnioski z DWDD poświęconego tematyce ewangelizacji z 2007 roku:

- tylko samemu kochając możemy innym przekazywać miłość - napełniajmy się więc miłością od Tego który jest miłością !
- pamiętajmy że Tym który ewangelizuje jest Chrystus, my jesteśmy narzędziami nieużytecznymi, wykonujemy to co do nas należy - uchroni to nas z jednej strony od przesadnej troski o "rezultaty" naszych działań, z drugiej ustrzeże przed pokusą pychy
- jedynie będąc w pełni autentycznymi możemy być wiarygodni.
- strzeżmy się "konsumpcjonizmu duchowego" - łaskami które dostaję, mam dzielić się z innymi, a nie myśleć jedynie o własnej korzyści duchowej

Ewangelizacji służymy poprzez formowanie wspólnot, istotne jest przy tym :
- wierne trwanie we wspólnocie (pemanentna formacja)
- wierność charyzmatowi (niczego nie "ujmować, ale i niczego nie dodawać")
- kolejność przeżywania rekolekcji (o ile to możliwe należy zadbać w
pierwszej kolejności o formację podstawową, dopiero póĽniej rekolekcje
tematyczne
- członkowstwo i płynące z niego świadectwo KWC
- świadectwo w najbliższym środowisku, w pracy, w rodzinie (rozmowy,
świadectwo własnego życia, dzielenie się prasą, książką katolicką )
- szczególne odpowiedzialny "odcinek" posługi ewangelizacji przypada
parom pilotującym krąg, tylko żyjące wiarą małżeństwa mogą
przekazywać ją parom pilotowanym

Z propozycją duszpasterską ewangelizacji w parafii autorstwa księdza Tomasza Owczarka - wieloletniego moderatora diecezjalnego DK i wielkiego entuzjasty ewangelizacji, można zapoznać się tutaj:
http://www.dk.oaza.pl/v7/listnr.php?seria=&nrlistu=98&nrart=14

dodano: 25.05.2008 r.