Wspólnota spełnia pewne funkcje życiowe dzięki, którym powstaje i rozwija się. Jedną z życiowych funkcji wspólnoty, (obok tych określonych słowami martyria i liturgia) jest właśnie diakonia. Diakonia dokonuje się we wspólnocie i dla wspólnoty. Diakonia jest zawsze służbą we wspólnocie, a więc wewnątrz i na rzecz wspólnoty, służy ona budowaniu wspólnoty, utrzymywaniu życia wspólnoty. To jest ogólna zasada. Trzeba jeszcze pogłębić to istotne przyporządkowanie diakonii do wspólnoty. Diakonia łączy się zawsze z działaniem zbawczym Chrystusa i Ducha Świętego; jest uczestnictwem w służbie Chrystusa, na rzecz zbawienia ludzi, czyli na rzecz wspólnoty zbawionych. Diakonia jest zawsze sprawowana w Duchu Świętym. Ma ona swoje źródło w namaszczeniu Duchem Świętym i dlatego musi być sprawowana w komunii, w koinoni, i we wspólnocie. Stanowi bowiem przejaw jej życia, wprost prawo jej życia.