Jezus obawiając się św. s. Faustynie wyjaśniał: „Dusze, które szerzą cześć miłosierdzia Mojego, osłaniam je przez życie całe, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem” (Dz. 1075).
Łódź jest jednym z istotnych punktów życia Apostołki Bożego Miłosierdzia. W tym mieście Helena Kowalska (s. Faustyna) podczas zabawy w parku Wenecja doznała pierwszego objawienia wzywającego ją do życia zakonnego, by później szerzyć posłannictwo prawdy o Miłosierdziu Bożym.
W Łodzi parafia pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego została erygowana 17 stycznia 1983 r. przez bpa Józefa Rozwadowskiego. Zadanie utworzenia nowej parafii na łódzkim Teofilowie otrzymał w ostatnich dniach 1982 roku ks. prał. Tadeusz Bednarek. Choć w tym czasie kult Miłosierdzia Bożego był jeszcze kultem prywatnym, parafia na Teofilowie była pierwszą w diecezji łódzkiej i jedną z kilku w Polsce o tym właśnie wezwaniu. Był to czas, kiedy dopiero podejmowano publiczne modlitwy o beatyfikacje s. Faustyny.
Jednak kult Bożego Miłosierdzia rozwijał się tu jeszcze przed powstaniem świątyni. Oddawanie czci miłosiernemu Bogu łączyło się nierozerwalnie z obrazem Matki Bożej Miłosierdzia namalowanym na dębowych deskach przez Joannę Zajączkowską, jako kopię wileńskiego wizerunku.
Od początku utworzenia parafii wierni doświadczali wielu łask, czego dowodzą składane świadectwa i liczne wota. Mieszkańcy widząc ogromną potrzebę istnienia takiego miejsca ofiarnie angażowali się w budowę nowej świątyni. Prace nad powstaniem obecnego sanktuarium przy ul. K. K. Baczyńskiego rozpoczęły się 1 września 1988 r. Pomoc przy tworzeniu tego kościoła okazał także pochodzący z Krakowa bp J. Rozwadowski, któremu dobrze znane było Orędzie Miłosierdzia Bożego.
W parafii zachowały się dwie księgi wotywne, w których wyrażone są podziękowania dla Jezusa Miłosiernego oraz Matki Bożej Miłosierdzia. Wśród kilkuset darów wotywnych znajdują się złote ozdoby, biżuteria, korale, perły, bursztyny, obrączki, ordery, odznaczenia, ryngrafy. Wszystkie ofiary przekazane przez osoby świeckie, kapłanów i siostry zakonne są wyrazem dziękczynienia za otrzymane łaski. Pośród podziękowań znajdują się świadectwa uzdrowień z chorób nowotworowych, wdzięczność Jezusowi Miłosiernemu za uratowanie z wypadku samochodowego, za wszelkie łaski, opiekę od najmłodszych lat, ocalenie życia, dar życia. Istotą kultu Bożego Miłosierdzia jest postawa chrześcijańska przejawiająca się zaufaniem wobec Boga i miłością wobec bliźnich, dlatego czciciele w łódzkim sanktuarium zwracają się także z prośbami o „wrażliwość na potrzeby i miłości innych, o pomoc i radość w godzinie śmierci”.
Wierni w istnieniu parafii dostrzegają ogromne dobro, podziękowania spływają także spoza Łodzi. Z okazji 15 - lecia istnienia parafii pewne małżeństwo ofiarowało Orła – symbol polskości, z intencją by przyszłe pokolenia i rodziny korzystały z dzieła, jakim jest ta parafia. Wśród darów wotywnych złożonych przed obrazem Jezusa Miłosiernego znajdują się również dziękczynienia za opiekę podczas działań wojennych, jak np. to przekazane przez małżeństwo – więźniów obozów KL Ravensbrück i KL Flossenbürg, jako złożenie obozowych cierpień. Jest także wotum od Kresowiaków ofiarowane w 70. rocznicę upamiętnienia rzezi wołyńskiej m. in. „Serce” symbol płonącego Wołynia i Kresów Wschodnich w latach 1943 – 1944. Wszystkie świadectwa pozostawiane w tym kościele stanowią dowód na szerzenie czci Miłosierdzia Bożego, często przejawiającej się w postawie zaufania oraz świadectwo życia, czyny, słowa i modlitwę.
W świątyni znajduje się również relikwiarz św. s. Faustyny, a upowszechnianiu posłannictwa tej świętej świadczy obecność sióstr ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, które do Łodzi zaprosił ks. prał. Tadeusz Bednarek. W 2001 r. abp Władysław Ziółek w święto Bożego Miłosierdzia podniósł świątynię do godności sanktuarium.
Tygodnik Katolicki NIEDZIELA