Prowadzony od 5 lat proces rogatoryjny miał charakter pomocniczy - wyjaśnia postulator, ks. Zbigniew Tracz. "Był to proces pomocniczy w stosunku do ogólnopolskiego procesu 121 męczenników, który prowadzi diecezja pelplińska. Ponieważ wszyscy świadkowie kapłanów łódzkich mieszkają na terenie archidiecezji łódzkiej, Pelplin poprosił nas o przesłuchanie ich i zgromadzenie całej dokumentacji" - mówi ks. Tracz. Teraz łódzkie akta trafią do Pelplina i wraz z aktami z innych diecezji będą stanowić dokumentację dla procesu beatyfikacyjnego na etapie diecezjalnym.
Abp Władysław Ziółek podkreślał podczas sesji kończącej postępowanie, że świadectwo życia obu kapłanów jest bardzo potrzebne nie tylko duchownym, ale i świeckim. "My, kapłani, jesteśmy obdarzeni tak wielką miłością Chrystusa, że kiedy o tym myślimy, to tak, jak mówił ks. Twardowski, stoimy przy ołtarzu jak na moście, na patykach. Ile potrzeba wtedy takiej naprawdę pokornej refleksji, że to nie dla naszych zasług, ale wedle Jego odwiecznego postanowienia zostaliśmy wezwani" - mówił metropolita łódzki. "Gdyby obaj księża zostali wyniesieni na ołtarze, mogliby się stać bardzo konkretnym wezwaniem także dla tych, którym służyli" - podkreślał abp Ziółek.
Ks. Tadeusz Burzyński urodził się 8 października 1914 roku we wsi Chruślin. Święcenia kapłańskie przyjął tuż przed wojną, 21 sierpnia 1938 roku. W czasie wojny kontynuował konspiracyjne studia i pełnił obowiązki kapelana sióstr szarytek. Zginął na samym początku Powstania Warszawskiego.
Ks. Dominik Kaczyński urodził się 4 sierpnia 1886 roku w Wieruszowie. W 1906 roku wstąpił do Metropolitalnego Warszawskiego Seminarium Duchownego, a święcenia kapłańskie przyjął 23 września 1911 roku. Był wikariuszem i prefektem szkół w Łodzi i Warszawie. Został pierwszym proboszczem i budowniczym kościoła-wotum wdzięczność za Cud nad Wisłą. W 1926 roku zorganizował pierwszą łódzką pielgrzymkę pieszą na Jasną Górę. 6 października 1941 roku został aresztowany przez Niemców i wywieziony najpierw do obozu przejściowego w Konstantynowie Łódzkim, a potem do Dachau, gdzie zmarł z wycieńczenia 30 marca 1942 r.